DOKTER JOHN
home
ALLES > A - B - C - D - E - F - G - H - I - J - K - L - M - N - O - P - R - S - T - U - V - W - X - Z


AUTOMUTILATIE   ZELFMUTILATIE    ZELFVERWONDING ,     KERVEN
ZELFBESCHADIGEND GEDRAG BIJ ADOLESCENTEN

(04-05-2009)



Dit artikel werd geschreven in samenwerking met Benedikte Demeester:

Benedikte Demeester
Klinisch psychologe
Brieversweg 121 - 8310 Sint-Kruis
050/ 36 00 39 - GSM 0478/ 33 00 39


WAT is AUTOMUTILATIE: het spectrum van zelfbeschadigend gedrag

De term “opzettelijk zelfbeschadigend gedrag” omvat een spectrum aan gedrag, waarvan de meest ernstige vormen sterk aan suïcide gerelateerd zijn, terwijl de mildere vormen samengaan met andere reacties op emotionele pijn.

Zelfbeschadigend gedrag is een persoonlijkheidsstoornis en tegelijkertijd een overlevingsmechanisme dat tijdelijk problemen oplost. Meestal is zelfverwonding het resultaat van zeer intense en heftige emoties waarop iemand met geen enkele manier weet om te gaan.

Veel tieners beginnen vaak vanuit een impuls met snijden, maar ze merken wel dat het ontzettend moeilijk is om er nog mee te stoppen. Het geeft hen op één of andere manier een gevoel van opluchting, euforie tot zelfs een soort van roes. Het lichaam produceert dan endorfines die het slachtoffer een goed gevoel geven. Deze endorfines worden door het lichaam vrijgegeven na intense fysieke inspanning, maar ook door een kwetsuur.

STATISTIEKEN over AUTOMUTILATIE

Uit recente studies van de Rijksuniversiteit van Gent blijken de volgende gegevens:

MOTIEVEN van AUTOMUTILATIE

Er zijn vele redenen waarom iemand zichzelf beschadigt maar centraal in deze redenen staat: contact hebben met het gevoel. Dit kan zowel het hebben als het niet hebben van gevoel betreffen. Het kan gaan om heel veel gevoel (het overspoeld worden door) of juist heel weinig (vervreemding van). Daarbij speelt dat mensen geen woorden hebben voor wat ze wel of juist niet voelen, en niet weten hoe hier uiting aan te geven behalve door zichzelf te beschadigen.

Zelfmutilatie is een uiting van psychische pijn, boosheid of verdriet. Meestal heeft het te maken met een traumatische ervaring, die via zelfmutilatie een uitlaatklep vindt.

Bijna alle mensen die zichzelf verwonden hebben ooit zeer pijnlijke of schokkende ervaringen meegemaakt die sterke gevoelens van angst, pijn, schuld, woede of hulpeloosheid hebben opgewekt, zoals bijvoorbeeld: misbruik, verwaarlozing, vernedering of het verliezen van een dierbaar persoon.

Daarbij hadden ze toen ook nog eens het gevoel dat ze met hun problemen nergens naartoe konden, omdat ze niet werden begrepen. Zo komt het dat ze die gebeurtenissen niet hebben kunnen verwerken.

Zelfverwonding is zelden bedoeld om medelijden op te wekken of om anderen te laten schrikken.

Mogelijke redenen voor zelfverwonding:

Zo vertellen mensen die zichzelf beschadigden:

Motieven die minder voorkomen zijn:

RISICOGROEPEN voor AUTOMUTILATIE

VERSLAVINGSEFFECT van AUTOMUTILATIE

Het snijden gaat de spanning ten gevolge van negatieve emoties wegnemen. De hersenen gaan bij het snijden een kortstondig gevoel van opluchting geven, waarbij de onderliggende emotionele stress (even) wordt vergeten. Wanneer de emotionele spanning zich weer opbouwt, gaan de hersenen snakken naar de ‘verlichting’ door het snijden. Deze gesloten cyclus leidt tot een verslaving en de neiging om te snijden gaat onmogelijk weerstaan kunnen worden.

SYMPTOMEN van AUTOMUTILATIE

PROGNOSE van AUTOMUTILATIE

Hoe verfijnder de vorm van automutilatie, hoe slechter de prognose.

HOUDING VAN DE OMGEVING tegenover AUTOMUTILATIE

Jongeren die zichzelf beschadigen zenden een signaal uit. Als ouders dit signaal negeren, is het net alsof ze niets hebben ontvangen. Hierdoor zullen jongeren bevestigd worden in hun negatief zelfbeeld waardoor de zelfverwonding toeneemt. De beste manier is om op dat signaal in te gaan en naar hun problemen te vragen. Ouders moeten hun kind duidelijk maken dat het goed is om over automutilatie te praten en dat het begrepen kan worden. Want zodra een jongere zich gewaardeerd voelt, zal hij of zij zich eerder veilig gaan voelen. Daarnaast is het uiteraard van belang om na te gaan wat de exacte reden is achter de verwonding.

De omgeving dient vooral contact te maken met degene die zich beschadigt. Vanuit dit contact kan men de patiënt ondersteunen om positieve eigenwaarde te ontwikkelen en zichzelf te leren begrijpen, om het contact met zichzelf en anderen te herstellen, en om een bewuste keuze te maken met doorgaan of stoppen met zelfbeschadiging. Naast praten is het belangrijk dat ouders veel tijd met hun kind doorbrengen. De meeste slachtoffers zullen zich niet verwonden waar anderen bij zijn.

Tips:

Foute houding:

BEHANDELING: VOOR DE PATIENT ZELF

Het leren omgaan met zelfbeschadiging is een lange weg, die gekenmerkt wordt door vallen en opstaan. De sleutel ligt in het leren herkennen, erkennen en reguleren van gevoel, zowel in contact met zichzelf als in contact met de ander. Essentieel is hierbij dat iemand zichzelf leert kennen en gaat begrijpen waar het eigen gedrag vandaan komt, maar ook dat iemand zichzelf belangrijk genoeg gaat vinden om goed voor zichzelf te zorgen, dat iemands eigenwaarde toeneemt. Het stoppen met zelfbeschadiging lukt alleen maar als iemand zelf kiest om hiermee te stoppen en dit kan uitsluitend als iemand alternatieven heeft voor het omgaan met gevoel.

Tips:

BEHANDELING MEDISCH van AUTOMUTILATIE

www.zelfverwonding.net

Dokter John





Vindt u deze pagina interessant? Breng dan ook uw kennissen op de hoogte!



disclaimer